Ağaca karşı üstlendikleri tüm bu fedakarlığın karşılığında, akasya ağacı onlara mükemmel bir besin sunar. Ağacın nektarı, akasya karıncaları için harika bir besin olduğu gibi aynı zamanda turuncu renkli tomurcukları da akasya karıncalarının sevdikleri bir yiyecektir. Bu tomurcuklar, larvaların büyümesi için gerekli tüm vitaminleri içinde barındıran bir besin paketi gibidir.

Akasya ağacı, karıncalara sadece besin değil, aynı zamanda kalacak bir yer de sağlar. Ağacın dikenlerini oyarak kendilerine yuva yapan karıncalar, diğer canlıların saldırısından güvende ve besine en rahat ulaşabilecekleri şekilde yaşarlar.

Karıncalar ile akasya ağacı arasındaki bu ortak yaşam, evrim teorisi açısından çok ciddi sıkıntılar oluşturmaktadır. Bir canlının canı pahasına, bir bitkiyi koruması ve bitkinin sisteminin de bu böcek türünden zarar görmemesi çok büyük mucizedir.

Her iki canlının birbirlerine karşı gösterdiği bu fedakar tavırlar, doğada evrimcilerin iddia ettikleri gibi bir mücadele ve çatışma ortamının değil, Yüce Allah’ın yarattığı bir ahenk ve düzen olduğunun delillerinden biridir.

“Şu halde hamd göklerin Rabbi, yerin Rabbi ve alemlerin Rabbi Allah’ındır. Göklerde ve yerde büyüklük O’nundur. O, üstün ve güçlüdür, hüküm ve hikmet sahibidir.” (Casiye Suresi, 36-37)